Miguelanxo Prado

Naceu na Coruña en 1958. A súa traxectoria artística iniciouse na década dos anos 80 en pleno auxe do cómic adulto, chegando a publicar algunhas historias nas mellores revistas da época, como Creepy, Comix Internacional, Zona 84, El Jueves, Cairo e Cimoc.
A principios dos 90 dedícase ao deseño de personaxes animados en televisión, para a televisión de Galicia no programa Xabarín Club e en Estados Unidos na serie Men in Black , producida por Steven Spielberg. Desde o ano 1998 é director do salón do cómic Viñetas desde el Atlántico na cidade da Coruña.
En 2005 viu publicada unha adaptación do capítulo 64 da segunda parte de El Quijote na obra colectiva Lanza en astillero.
No 2006 presentou De Profundis, a súa primeira longametraxe de animación. De profundis é a primeira película feita de pinturas ao óleo animadas.“É una gran metáfora de 75 minutos, un poema visual e musical”, como declarou o propio Prado. O filme non ten diálogos, unicamente poesía en off e a música de Nani García. Por iso, o director engade que a película “non quere convencer, senón suxerir. Non pretende impor a súa realidade ao espectador a través do prodixio técnico, senón conseguir a súa complicidade sentimental e estética”. “A quen lle aburra contemplar un atardecer durante 10 minutos, resultaralle aburrida a película”, avisa o debuxante.
O título De profundis, nada ten que ver coa novela epistolar de Oscar Wilde, senón que fai referencia ao lugar onde se sitúa a película: o fondo do mar. O argumento conta como un pintor viaxa como mariñeiro nun pesqueiro. Cando se desencadea unha tormenta, e unha onda xigantesca afunde a embarcación, a muller do pintor, desde a soidade da súa casa, intúe e presaxia a traxedia. É unha homenaxe ao mar, a nosa reserva de vida e esperanza, e símbolo dos nosos pesadelos e soños”.
Recoñecido internacionalmente e premiado en diferentes salóns especializados (Porto, Xenebra, Treviso, Barcelona, Angouleme, etc.) o seu traballo abarca os diferentes campos do grafismo e a ilustración, desde a pintura e o deseño gráfico ata colaboracións para televisión (Xabarín Club) ou prensa (na edición dominical de La Voz de Galicia, nas revistas Luzes de Galiza, Galicia Internacional e Tempos...).
A súa obra é ampla, moita dela coñecida por todos vós:
Fragmentos de la enciclopedia délfica (1982-1983), foi o seu primeiro libro publicado por capítulos na revista 1984, nela dinos como será a hipotética historia da humanidade nos próximos 10.000 anos.
Stratos (1984-1985): é una reflexión sobre os aspectos máis absurdos da nosa sociedade.
Crónicas Incongruentes (1985-1986) terceiro libro cheo de humor.
Quotidianía Delirante (1988, 1990 y 1996) conxunto de historias que, segundo el mesmo di, moitas lle sucederon persoalmente a el ou a amigos,e que nalgún caso foron esaxeradas adrede.
Tanxencias (1987-1996): fala das relacións sentimentais de personaxes máis ou menos acomodados da nosa sociedade.
Trazo de Tiza (1993): trátase de 16 selos que Correos sacou con ilustracións do autor. Fixeron unha tirada de un millón de selos que se esgotou axiña.
Pedro e o lobo (1997) é o primeiro libro feito para o público infantil, aínda que tamén é gozado polos adultos. Alterou o final do conto de Prokofief debido ás novas sensibilidades co problema medioambiental
The Sandman, Noites eternas foi un proxecto conxunto con Neil Gaiman (autor do guión)
A Mansión de los Pampín (2005) feita a petición do colexio de arquitectos de Galicia para abordar de xeito didáctico a problemática urbanística.
Bala Perdida (1996) onde le graficamente a obra de Manuel Rivas
Se queres saber máis sobre a súa obra podes visitar o seu blog: miguelanxoprado.com.