venres, 26 de outubro de 2018

La joven de la perla

Estas son as actividades para este libro:




"Siempre colocaba las verduras en un círculo, cada una en su sección, como porciones de una tarta. 
Había cinco: lombardas, cebollas, puerros, zanahorias y nabos. 
Había utilizado la hoja de un cuchillo para dar forma a cada porción 
y había puesto un disco de zanahoria en el centro".
La joven de la perla
Tracy Chevalier

         
NARRADOR:
PERSONAXES:
●        Principal:
●        Secundarios:
TEMPO:
ESPAZO:
A RELACIÓN DESTA NOVELA COA COMIDA:
ANTES DE NADA cómpre sinalar que este libro fala dun pintor real moi recoñecido: Johannes Veermer.
Investiga un pouco sobre el para afrontar a lectura con máis coñecementos.
AO LONGO DA NOVELA descríbense moitos cadros. A medida que avances busca en internet eses cadros.
Propoñémosche un xogo: busca en google "cadros de Veermer" e intenta atopar o que se está describindo.
Nas reunións veremos se atinaches.
NADA MÁIS EMPEZAR A LECTURA hai unha imaxe fascinante: os Veermer chegan á casa de Griet e ela está
picando verduras para a sopa: "Siempre colocaba las verduras en un círculo, cada una en su sección, como porciones
de una tarta. Había cinco: lombardas, cebollas, puerros, zanahorias y nabos. Había utilizado la hoja de un cuchillo
para dar forma a cada porción y había puesto un disco de zanahoria en el centro".
CANDO VEERMER ve así as verduras pregúntalle a Griet e teñen esta pequena conversa:
"-Veo que has separado las blancas -dijo señalando los nabos y las cebollas-. Y el naranja y el morado no están juntos.
¿Por qué?
-Los colores se pelean cuando están juntos, señor."
TI TAMÉN CRES que hai cores que pelexan entre si? Crea unha ensalada na que a combinación das cores resulte
apetecible ou debuxa os ingredientes

NESTE LIBRO É IMPORTANTE a diferenza de clases sociais en todos os aspectos, pero tamén na comida.
Vai anotando algúns fragmentos ou momentos no que isto se faga evidente:

AH! E COMO PODES apreciar a súa medida de peso son as libras; intenta calcular en quilos, canto son as catro libras
de costeletas que merca Griet para os Veermer.
SEGURO QUE OÍCHES falar algunha vez dos antollos das embarazadas. Catharina parece que perde o gusto pola carne
vermella e o peixe cando está preñada. Será verdade iso dos antollos? Ten rigor científico?

FOTOS DALGÚNS ingredientes que quizais descoñezas:
         
     




Chirivías                                     Pan de centeo

               
      
     




Arenques                                 Pan negro           
COMO VES AS chirivías son unha especie de cenorias brancas. En canto ao pan negro hai que aclarar que era o pan
que había na posguerra, na época da fame, cando se aproveitaba todo o que saía do muíño, a casca, a fariña e algunha
pedra polo medio.
NO SOTO ONDE dorme Griet hai un gran cadro dun Cristo crucificado e dous bodegóns. Que hai pintado nun bodegón?
DE CANDO EN VEZ aparecen comparacións relacionadas coa comida, como estas:
➢  Cando Griet tira desde arriba as súas pertenzan ao soto que será o seu cuarto di: "Me sentí como un manzano
que pierde su fruta". Entendes ese símil?
 No momento en que Griet coñece a Pieter, o fillo do carniceiro, pensa: "Su pelo rubio largo y lleno de rizos enmarcaba
una cara que me hizo pensar en albaricoques." Que quererá dicir?
➢  Griet abre o bote co aceite de cravo para insensibilizar a orella antes de furala cun alfinete; ao percibir o seu aroma
pensa: "tenía un olor dulce y extraño, como el de los pasteles de miel dejados al sol." Coñeces ese olor?

DECÁTASTE? A vida das familias do século XVII semella bastante as de hoxe en día: van ao mercado en busca de
provisións para toda a semana; aínda que as mercadorías evidentemente non ían en camións, pero si se movían en barcas.
Procura información sobre a cidade holandesa de Delft que motive que haxa tantas barcas. Que outra cousa é típica
de Delf?
HAI OUTROS COSTUMES que hoxe se ven un pouco raros, como que a unha muller que acaba de parir se lle ofreza
unha copa de viño. Imaxínaste esta escena nun hospital? Pero antes de botar as mans á cabeza, pregunta a túa avoa
polo tema e despois falamos.
O VIÑO APARECE bastante nesta novela ademais de neste caso concreto, pois descubrimos que Van Ruijven o utiliza
para emborrachar a criada e aproveitarse dela; ademais marca tamén a diferenza social entre clases: os máis ricos
beben viño e os pobres cervexa.
NA PÁXINA 95 descríbese o cacho banquete que fan cando Catharina dá a luz a Franciscus. Tardaron dez días en
preparalo e acudiron unhas cen persoas. Vaia, como se fose unha voda! Serviron: cordeiro, tenreira e lingua, un porco
enteiro, lebre, faisán e capóns, lagostas, caviar e arenque, viño doce e a mellor cervexa, e tortas preparadas
especialmente polo panadeiro. Pero a cousa non remata aquí: "Llegaron grandes ruedas de gouda y queso de bola,
y alcachofas, naranjas, limones, uvas, ciruelas, almendras y avellanas. Incluso mandaron una piña, obsequio de un primo
rico de María Thins."
    
   


  Queixo gouda               Queixo bola              Piña
Unha destas comidas non é orixinaria de Holanda; cal será?

PODEMOS FACER unha cata de queixos. Non estaría mal ou es intolerante á lactosa? Pero antes investiga cantas
variedades de queixo hai en Holanda.
CANDO CATHARINA DÁ  a luz contratan unha "nodriza" ou ama de cría. Sabes a que se dedicaba esta muller?
Segue existindo hoxe en día esta figura?
FÍXATE O DURA QUE pode ser a vida para moita xente. Os pais de Griet anímana a casar con Pieter porque así non
pasarán fame; é moi duro o momento no que a rapaza mira a súa nai aos ollos "y vi en ellos el hambre de la carne que
podía ofrecer el hijo de un carnicero, entendí por qué había dejado de lado su orgullo".
FRASES OU COUSAS QUE ME CHAMARON A ATENCIÓN:
O PERSONAXE QUE MÁIS/MENOS ME GUSTOU FOI:
E GUSTOUME OU NON PORQUE
O LIBRO EN XERAL GUSTOUME OU NON POR:
LENDO ESTE LIBRO APRENDÍN:
CAMBIARÍA DO LIBRO:
CAMBIARÍA O FINAL POR ESTOUTRO:


Veleno tinto

Estas son as actividades da axenda para este libro:

C:\Users\mariacruz\Desktop\BD-TAM_1 034.jpg


"Que estraño destino o arrastraba  a situacións
tan lonxe da súa condición de frade?
Meu Deus, como botaba de menos a cociña do mosteiro"
Veleno tinto, Ramón Carredano Cobas.
Editorial Xerais, colección Fóra de Xogo




NARRADOR:
PERSONAXES:
  • Principal:
  • Secundarios:
  • O asasino:
TEMPO:
ESPAZO:
A RELACIÓN DESTA NOVELA COA COMIDA:
1. ANTES DE QUE CONTINÚES LENDO, Frei Samuel namorisca de Petra
e a ela dedícalle uns piropos moi cariñosos, entre eles moitos con referencias á comida;
vainos anotando e comentarémolos despois:
2. AGORA FÍXATE NA DESCRICIÓN OLFACTIVA que se fai da vila: "excrementos humanos
e animais, ácido do resto de froitas e verduras podres, especias das tendas, coiros dos curtidores,
guisos das tabernas e das cociñas das casas veciñas. Cheiro cidadán, urbano, civilizado,
tan distinto ao do campo, agreste, rudo e bravío."
COMO PODES VER, a comida é unha parte importante do día a día e deixa o seu aroma,
recendente e fedorento nas rúas de Noia. Consideras, como di o narrador, que ese cheiro é urbano, civilizado?
Olen hoxe así as nosas vilas?

3. OS MENÚS DO CASTELO:
O menú que serven no castelo o día que chega Frei Samuel é o seguinte: lamprea, xabaril con castañas e lebre
con mazás, regado con viño godello.
Cando chega o bispo Berenguel de Landoire agasállano con estoutro menú: raia en caldeirada, ollomol guisado,
poliños asados, garzas das xunqueiras do Tambre e patos das marismas de Obre.
  • Antes de nada, investiga onde nace e desemboca o Tambre.
  • Obre é un lugar do concello de Noia, pero sabes o que son as marismas. Investígao e falamos na próxima xuntanza!
Todos son produtos da nosa terra, coñécelos? E probáchelos?
LE ESTE FRAGMENTO sobre a comida que se ofrece no banquete do rei Enrique IV de Inglaterra no ano 1399,
sacado do libro ¿Qué sabemos sobre la Edad Media? de Sarah Howarth (que podedes atopar na nosa biblioteca na
sección de Ciencias Sociais):

"Cando Enrique IV de Inglaterra sentou á mesa  para comer o día da súa coroación, no menú figuraba toda clase
de caza: unha cabeza de xabaril cos seus cairos, cisne tenro, faisán, garza, veado, ganso, galo do monte, mazarico,
perdiz, paspallás, coello, paxariños, pavo real e garzota. Entre prato e prato de caza, os invitados degustaron unha
variedade de doces, como marmelo en xarope, crema e mazás asadas."
Os que se reúnen en Noia, comen algo semellante a isto?
Cres que esta é unha dieta equilibrada?
A xente rica desta época adoitaba padecer de gota. Procura información sobre a relación entre a dieta, con tantas
proteínas, que levaban e esta enfermidade.
Pero non todos comían así; no mesmo libro de antes dinos que "a xente pobre comía case sempre o mesmo: ovos,
pan, papas, repolo, touciño e cebolas. Ás veces faltaban os ovos e o touciño, de xeito que as comidas resultaban aínda
máis monótonas. Case todos os alimentos que se consumían nun fogar proviñan das súas hortas e dos seus animais.
(...) Nas comidas adoitábase beber unha cervexa negra de fabricación local ou viño, dependendo dos países. A dieta
era relativamente sa, con tal de que os campesiños puidesen conseguir alimento abondo. Había moi poucos doces,
que hoxe provocan caries e outras enfermidades. Durante a Idade Media adozábase con mel."

Aquí che deixamos unha receita da época; dálles unha alegría na casa e o sábado fai ti para xantar un caldiño de
verduras medieval. Primeiro le a receita, non sexa que o que deas sexa pena:

Caldo de verduras
                                  Toma todas as boas herbas que poidas conseguir (borraxe, estrugas, coles,...) e ponas
a cocer con bastante auga. Bota tamén na pota unha boa cantidade de manteiga de vaca
refinada. Cando estea todo ben cocido sazona o caldo e non poñas fariña de avea. Corta
pequenos dados de pan e ponos nos pratos. Bota enriba as verdura e sérveas.


4. A PARAFERNALIA DA COMIDA. Durante a comida coa que Rui Soga agasalla ao bispo Berenguel vemos "un grupo
de músicos, a quen ninguén prestaba moita atención, tocaba durante o banquete, mentres os cans da casa osmaban
por entre as mesas agardando que os comensais lles tirasen os ósos sobrantes da cea. Cando ao remate os criados
trouxeron as almofías, fixo a súa aparición don Crispín, vestido de cabaleiro disposto para a batalla."

Como podes ves a seguinte imaxe ilustra moi ben un momento semellante:
C:\Users\mariacruz\Desktop\786d0c9ab82291b11b99afd974e8f9c0.jpg

Pero, antes de continuar, aquí tes unha imaxe dunha almofía e dun bufón, que ben podería ser don Crispín:

Imaxe relacionada                    Resultado de imaxes para bufon edad media
Para que serviría a almofía?
A que se dedicará o bufón?

SABÍAS QUE nas enchentes dos nobres na Idade Media había que gardar unha serie de modais? Nas mesas
colocábanse bandexas acuguladas de comida, e os comensais servíanse enriba dunha gran rebanda de pan, que
compartían cada dous deles, e moi educadamente ofrecían un ao outro os mellores bocados.


5. UN ALIMENTO MOI IMPORTANTE NO LIBRO é o viño quente especiado, que temperaba o corpo nas noites de
inverno. Que especies cres ti que poderían botarlle ao viño?


FRASES OU COUSAS QUE ME CHAMARON A ATENCIÓN:
O PERSONAXE QUE MÁIS ME GUSTOU FOI:
E GUSTOUME PORQUE
O LIBRO EN XERAL GUSTOUME OU NON POR:
LENDO ESTE LIBRO APRENDÍN:
CAMBIARÍA DO LIBRO:

CAMBIARÍA O FINAL POR ESTOUTRO: