A caza de baleas consiste na obtención de recursos a partir de cetáceos. Os primeiros rexistros desta actividade remóntanse polo menos ao 3.000 A.C.
Varias comunidades costeiras cazaron baleas varadas para a súa subsistencia. A caza industrial das baleas comezou no século XVII. A principios do século XX o uso da tecnoloxía e o aumento na demanda de recursos causaron o descenso nas poboacións de baleas. Na década de 1930, matáronse unha media de 50.000 baleas por ano.
En 1986 a Comisión Baleeira Internacional prohibiu a caza comercial, co fin de permitir que as poboacións de cetáceos puidesen recuperarse. Sen embargo, permíteselles a certas comunidades continuar coa cacería de subsistencia, como parte da súa cultura. Ademais, o artigo VIII da Convención que regulamenta a caza da balea permite a cacería con fins científicos.
A caza de baleas comeza en tempos prehistóricos. Nun inicio limitábase á captura de animais na costa. Ao pasar os séculos, a técnica de caza comezou a mellorar usando pequenas embarcacións en mar aberto para asustar aos cetáceos con ruído e levalos á costa. Esta forma de cacería era usada con especies pequenas, como baleas piloto, belugas, narvais e marsopas.
Na Idade Media desde as atalaias das vilas da costa do mar Cantábrico, os vixías daban a alarma cando as baleas, escapando das augas frías do mar do Norte se achegaban a estas costas. Entón preparábanse pinazas con 10 ou 15 remeiros e un arpoeiro que cravaba o arpón na cabeza do animal, comezando unha dura loita ata que o animal era vencido e se remolcaba ata a costa.
As técnicas modernas de caza de baleas desenvolvéronse no século XIX coa demanda do seu aceite, sobre todo en Europa e Rusia.
A guerra ruso-xaponesa, ocorrida entre o século XIX e o XX, tiña como motivo central o acceso aos recursos baleeiros do mar de Xapón (mar do Leste) e do Pacífico Norte. No século XX a poboación global de cetáceos descendeu drasticamente. Co fin de proporcionar unha adecuada conservación e así facer posible o desenvolvemento controlado da industria baleeira, en 1946 créase a Comisión Baleeira Internacional. No ano 1986 ditamínase unha moratoria que rematou coa cacería comercial de cetáceos, pero que permite a chamada cacería científica, ademais da cacería de subsidencia para certas comunidades nas que esta actividade forma parte da súa cultura.
Adaptación dun artigo da wikipedia
Varias comunidades costeiras cazaron baleas varadas para a súa subsistencia. A caza industrial das baleas comezou no século XVII. A principios do século XX o uso da tecnoloxía e o aumento na demanda de recursos causaron o descenso nas poboacións de baleas. Na década de 1930, matáronse unha media de 50.000 baleas por ano.
En 1986 a Comisión Baleeira Internacional prohibiu a caza comercial, co fin de permitir que as poboacións de cetáceos puidesen recuperarse. Sen embargo, permíteselles a certas comunidades continuar coa cacería de subsistencia, como parte da súa cultura. Ademais, o artigo VIII da Convención que regulamenta a caza da balea permite a cacería con fins científicos.
A caza de baleas comeza en tempos prehistóricos. Nun inicio limitábase á captura de animais na costa. Ao pasar os séculos, a técnica de caza comezou a mellorar usando pequenas embarcacións en mar aberto para asustar aos cetáceos con ruído e levalos á costa. Esta forma de cacería era usada con especies pequenas, como baleas piloto, belugas, narvais e marsopas.
Na Idade Media desde as atalaias das vilas da costa do mar Cantábrico, os vixías daban a alarma cando as baleas, escapando das augas frías do mar do Norte se achegaban a estas costas. Entón preparábanse pinazas con 10 ou 15 remeiros e un arpoeiro que cravaba o arpón na cabeza do animal, comezando unha dura loita ata que o animal era vencido e se remolcaba ata a costa.
As técnicas modernas de caza de baleas desenvolvéronse no século XIX coa demanda do seu aceite, sobre todo en Europa e Rusia.
A guerra ruso-xaponesa, ocorrida entre o século XIX e o XX, tiña como motivo central o acceso aos recursos baleeiros do mar de Xapón (mar do Leste) e do Pacífico Norte. No século XX a poboación global de cetáceos descendeu drasticamente. Co fin de proporcionar unha adecuada conservación e así facer posible o desenvolvemento controlado da industria baleeira, en 1946 créase a Comisión Baleeira Internacional. No ano 1986 ditamínase unha moratoria que rematou coa cacería comercial de cetáceos, pero que permite a chamada cacería científica, ademais da cacería de subsidencia para certas comunidades nas que esta actividade forma parte da súa cultura.
Adaptación dun artigo da wikipedia
Ningún comentario:
Publicar un comentario